Współczynnik aktywności jest współczynnikiem używanym w termodynamice w celu uwzględnienia odchyleń od idealnego zachowania w mieszaninie substancji chemicznych. W idealnej mieszaninie mikroskopijne interakcje między każdą parą związków chemicznych są takie same (lub makroskopowo równoważne, zmiana entalpii roztworu i wahania objętości podczas mieszania są zerowe), w wyniku czego właściwości mieszanin można wyrazić bezpośrednio w terminów prostych stężeń lub ciśnień cząstkowych substancji obecnych np. prawo Raoulta. Odchylenia od idealności są kompensowane poprzez modyfikację stężenia za pomocą współczynnika aktywności. Analogicznie, wyrażenia obejmujące gazy można korygować pod kątem braku idealności przez skalowanie ciśnień cząstkowych za pomocą współczynnika lotności.
Dla dowolnego układu zamkniętego utworzonego ze znanych ilości określonych związków chemicznych, stan równowagi jest całkowicie określony, gdy dowolne dwie zmienne niezależne są ustalone. Dwie zmienne niezależne podlegające specyfikacji mogą na ogół być intensywne lub rozległe. Jednak liczbę niezależnych zmiennych intensywnych określa reguła fazy. Zatem gdy F = 1, co najmniej jedna z dwóch zmiennych musi być ekstensywna, a gdy F = 0, obie muszą być ekstensywne.