Prawo efuzji Grahama (zwane także prawem dyfuzji Grahama) zostało sformułowane przez szkockiego fizykochemika Thomasa Grahama w 1848 roku. Graham odkrył doświadczalnie, że szybkość efuzji gazu jest odwrotnie proporcjonalna do pierwiastka kwadratowego masy molowej jego cząstek. Prawo Grahama jest najdokładniejsze dla wysięku molekularnego, który obejmuje ruch jednego gazu na raz przez otwór. Jest to tylko przybliżone dla dyfuzji jednego gazu w innym lub w powietrzu, ponieważ procesy te obejmują ruch więcej niż jednego gazu. W tych samych warunkach temperatury i ciśnienia masa molowa jest proporcjonalna do gęstości masy. Dlatego szybkości dyfuzji różnych gazów są odwrotnie proporcjonalne do pierwiastków kwadratowych ich gęstości mas.