Chemicy Peter Debye i Erich Hückel zauważyli, że roztwory zawierające jonowe substancje rozpuszczone nie zachowują się idealnie nawet przy bardzo niskich stężeniach. Tak więc, chociaż stężenie substancji rozpuszczonych ma fundamentalne znaczenie dla obliczenia dynamiki roztworu, wysnuli teorię, że dodatkowy czynnik, który nazwali gamma, jest niezbędny do obliczenia współczynników aktywności roztworu. W związku z tym opracowali równanie Debye-Hückel i prawo ograniczające Debye-Hückel. Aktywność jest tylko proporcjonalna do stężenia i jest zmieniana przez czynnik znany jako współczynnik aktywności. Czynnik ten uwzględnia energię interakcji jonów w roztworze.