Een activiteitscoëfficiënt is een factor die in de thermodynamica wordt gebruikt om afwijkingen van ideaal gedrag in een mengsel van chemische stoffen te verklaren. In een ideaal mengsel zijn de microscopische interacties tussen elk paar chemische soorten hetzelfde (of macroscopisch equivalent, de enthalpie-verandering van oplossing en volumevariatie bij het mengen is nul) en als resultaat kunnen de eigenschappen van de mengsels direct worden uitgedrukt in termen van eenvoudige concentraties of partiële drukken van de aanwezige stoffen, bijv. de wet van Raoult. Afwijkingen van idealiteit worden opgevangen door de concentratie aan te passen met een activiteitscoëfficiënt. Op analoge wijze kunnen uitdrukkingen waarbij gassen betrokken zijn, worden aangepast voor niet-idealiteit door de partiële drukken te schalen met een vluchtigheidscoëfficiënt.
De wet van Henry is alleen van toepassing als de moleculen van het systeem in evenwicht zijn. De tweede beperking is dat het niet geldt wanneer gassen onder extreem hoge druk worden geplaatst. De derde beperking is dat het niet van toepassing is wanneer het gas en de oplossing chemische reacties met elkaar aangaan.