Graham's wet van effusie (ook wel Graham's wet van diffusie genoemd) werd geformuleerd door de Schotse fysisch chemicus Thomas Graham in 1848. Graham vond experimenteel dat de snelheid van effusie van een gas omgekeerd evenredig is met de vierkantswortel van de molaire massa van zijn deeltjes. De wet van Graham is het meest nauwkeurig voor moleculaire effusie, waarbij één gas tegelijk door een gat wordt verplaatst. Het is slechts een benadering voor diffusie van het ene gas in het andere of in de lucht, aangezien deze processen de beweging van meer dan één gas inhouden. In dezelfde omstandigheden van temperatuur en druk is de molaire massa evenredig met de massadichtheid. Daarom zijn de diffusiesnelheden van verschillende gassen omgekeerd evenredig met de vierkantswortels van hun massadichtheid.