Het model van Bohr is een theoretisch raamwerk voor het begrijpen van de structuur van het atoom, voorgesteld door Niels Bohr in 1913. Het beschrijft dat het atoom een centrale kern heeft omringd door elektronen die in vaste banen of energieniveaus ronddraaien. Elektronen kunnen alleen bepaalde toegestane banen bezetten zonder energie uit te stralen, en energie wordt uitgezonden of geabsorbeerd wanneer een elektron tussen deze niveaus overgaat. Dit model verklaart met succes de spectraallijnen van het waterstofatoom en legde de basis voor de moderne kwantummechanica.