Wat was de bijdrage van Linus Pauling aan elektronegativiteit?
Linus Pauling beschreef elektronegativiteit als “het vermogen van een atoom in een molecuul om elektronen naar zichzelf aan te trekken.” 1 In wezen is de elektronegativiteit van een atoom een relatieve waarde van het vermogen van dat atoom om verkiezingsdichtheid naar zich toe te trekken wanneer het zich aan een ander atoom bindt. Hoe hoger de elektronegativiteit van een element, hoe meer dat atoom zal proberen elektronen naar zichzelf toe te trekken en weg van elk atoom waaraan het zich bindt. Linus Pauling was de oorspronkelijke wetenschapper die de verschijnselen van elektronegativiteit beschreef. De beste manier om zijn methode te beschrijven, is door te kijken naar een hypothetisch molecuul dat we XY zullen noemen. Door de gemeten XY-bindingsenergie te vergelijken met de theoretische XY-bindingsenergie (berekend als het gemiddelde van de XX bindingsenergie en de YY-bindingsenergie), kunnen we de relatieve affiniteiten van deze twee atomen ten opzichte van elkaar beschrijven.