Bij competitieve remming kunnen het substraat en de remmer niet tegelijkertijd aan het enzym binden, zoals te zien is in de afbeelding rechts. Dit is meestal het gevolg van het feit dat de remmer affiniteit heeft voor de actieve plaats van een enzym waar het substraat ook bindt; het substraat en de remmer strijden om toegang tot de actieve site van het enzym. Dit type remming kan worden overwonnen door voldoende hoge concentraties substraat (Vmax blijft constant), dwz door de remmer te verslaan. De schijnbare Km zal echter toenemen naarmate er een hogere concentratie van het substraat nodig is om het Km-punt te bereiken, of de helft van de Vmax. Concurrerende remmers zijn vaak qua structuur vergelijkbaar met het echte substraat.