De chemici Peter Debye en Erich Hückel merkten op dat oplossingen die ionische opgeloste stoffen bevatten, zich zelfs bij zeer lage concentraties niet ideaal gedragen. Dus hoewel de concentratie van de opgeloste stoffen fundamenteel is voor de berekening van de dynamiek van een oplossing, theoretiseerden ze dat een extra factor die ze gamma noemden nodig is voor de berekening van de activiteitscoëfficiënten van de oplossing. Daarom ontwikkelden ze de Debye-Hückel-vergelijking en de Debye-Hückel-beperkende wet. De activiteit is alleen evenredig met de concentratie en wordt gewijzigd door een factor die bekend staat als de activiteitscoëfficiënt. Deze factor houdt rekening met de interactie-energie van ionen in de oplossing.