Transconductantie is een maatstaf voor het vermogen van een transistor om de uitgangsstroom te regelen op basis van de ingangsspanning. Het wordt gedefinieerd als de verhouding tussen de verandering in de uitgangsstroom (collector- of afvoerstroom) en de verandering in de ingangsspanning (basis- of poortspanning). Transconductantie wordt doorgaans uitgedrukt in Siemens (S) en geeft de versterking van het apparaat aan, en speelt een cruciale rol in de prestaties van de versterker.