De relatieve permittiviteit, ook wel de diëlektrische constante genoemd, is een maatstaf voor hoeveel elektrische energie een materiaal kan opslaan in vergelijking met een vacuüm. Het kwantificeert het vermogen van een materiaal om de vorming van een elektrisch veld daarin mogelijk te maken. De relatieve permittiviteit van een materiaal wordt gedefinieerd als de verhouding tussen de permittiviteit van het materiaal en de permittiviteit van de vrije ruimte (vacuüm).